Jeśli jesteś inwestorem poszukującym informacji o różnych instrumentach finansowych i sposobach poszerzania umiejętności handlowych, opracowaliśmy obszerny przewodnik po kontraktach CFD. Ten temat jest bardzo przydatny dla początkujących, którzy chcą dowiedzieć się więcej na temat podstaw handlu i kontraktów CFD. Jednakże, informacje te będą również interesujące dla doświadczonego inwestora CFD, który jest chętny do usystematyzowania swojej wiedzy na temat inwestycji online i po raz kolejny przejrzeć niektóre z podstawowych zasad handlu akcjami.
W rzeczywistości, CFD są definiowane jako kontrakty na różnice. Do handlu kontraktami CFD, inwestor musi kupować i dystrybuować kontrakty CFD. Te ostatnie są ekonomicznymi instrumentami pochodnymi pozwalającymi handlowcowi zawierać transakcje na rynkach, w tym na rynku Forex, towarów, akcji lub indeksów, ale bez potrzeby fizycznego ich zakupu lub sprzedaży jako fizycznego instrumentu bazowego. Ten rodzaj handlu wyróżnia się od sprzedaży akcji, ponieważ nie pozwala inwestorowi posiadać żadnych podstawowych aktywów ani praw akcjonariusza. Niemniej jednak, zapewnia on przedsiębiorcy możliwość zakupu i dystrybucji aktywów oraz wygrania lub utraty rzeczywistej różnicy pomiędzy kosztem wejścia i wyjścia z transakcji.
Wśród kluczowych cech dystrybucji CFD można wymienić fakt, że każdy inwestor może zarobić na wahaniach cen w obu kierunkach (w kierunku strat lub dochodów) zgodnie z dokładnością swoich prognoz.
Zbadajmy kluczowe punkty dotyczące CFD, wyjaśniając następujące pojęcia:
- Długa i krótka sprzedaż handlowa CFD
- Margines
- Hedging
- Handel lewarowany
CFD Trade: Pozycje długie i krótkie
Handel kontraktami CFD umożliwia inwestorowi osiąganie zysków poprzez obniżanie lub podwyższanie cen. Kontrakt na różnicę pozycji jest nie tylko przydatny do odtworzenia konwencjonalnej inwestycji, ale może również generować zyski, gdy koszt podstawowych aktywów spada. Taki proces jest opisany jako 'going short’, co jest przeciwieństwem 'going long’.
Kiedy inwestor myśli, że cena Google będzie spadać, jest w stanie sprzedać odpowiednie akcje CFD. Ponownie, jest to delta kosztów pomiędzy cenami wejścia i wyjścia, ale inwestor może zabezpieczyć zyski, jeśli cena akcji spada i ponieść straty, jeśli pójdzie w górę. Bez względu na to, czy inwestycja jest krótka czy długa, jej ujemne lub dodatnie zyski są realizowane dopiero po zamknięciu transakcji.
Handel CFD z wykorzystaniem dźwigni finansowej (Leveraged CFD)
Dźwigniowe transakcje CFD umożliwiają osiągnięcie wyższego kosztu pozycji niż w tradycyjnym handlu. Powiedzmy, że inwestor chce zająć pozycję Google w wysokości 300 akcji. Dla konwencjonalnej inwestycji, pełna cena akcji byłaby płatna. Jednocześnie, CFD wymagają depozytu w wysokości 20% jako depozytu zabezpieczającego.
W handlu z wykorzystaniem dźwigni finansowej inwestor zgadza się na zamianę zmiany ceny o wyższej równoważnej wartości aktywów podstawowych bez obowiązku zdeponowania pełnych wydatków od samego początku. Niemniej jednak, wskaźnik przychodów i wydatków jest obliczany na podstawie całkowitej wielkości pozycji, w tym przypadku – 300 akcji Google. W związku z tym zarówno przychody, jak i wydatki można ogromnie pomnożyć w porównaniu z pierwotnymi inwestycjami przedsiębiorcy, a wydatki mogą przekroczyć marżę początkową. Dlatego tak ważne jest, aby rozważyć efekt dźwigni i zobowiązać się do działania po przystępnych cenach.
Funkcjonowanie marży CFD
Bardzo często handel lewarowany określa się mianem „margin trade”, ponieważ depozyty potrzebne do przyjęcia i utrzymania pozycji – „margin” – oznaczają jedynie podział pełnego zakresu handlu.
Depozyt zabezpieczający dzieli się na dwa rodzaje:
1. Depozyt zabezpieczający wymagany jako indywidualny depozyt zabezpieczający do zajęcia pozycji.
2. Zagregowany depozyt zabezpieczający wymagany w przypadku, gdy handel grozi utratą depozytu zabezpieczającego i nie pokrywa dodatkowego kapitału na rachunku tradera.
W przypadku niekorzystnego rozwoju pozycji lewarowanej, inwestor może otrzymać wezwanie do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego od swojego dealera, wymagające od niego wniesienia depozytu zabezpieczającego na jego rachunek. Jeśli inwestor nie zgromadzi wystarczających środków, broker może zamknąć pozycję i wszystkie poniesione szkody zostaną zrealizowane.
Modus Operandi CFD
Istnieją cztery kluczowe czynniki handlu kontraktami CFD: wielkość obrotu, czas trwania transakcji, spready oraz zyski/straty. Skupmy się na nich.
1. Spready, prowizje, swapy: Ceny CFD są podzielone na 2 typy: cena zakupu (Bid) i cena sprzedaży (Ask). Cena sprzedaży jest zazwyczaj nieco niższa niż koszt rynkowy, podczas gdy cena zakupu jest wciąż nieco wyższa niż ta. Różnica pomiędzy tymi dwoma cenami jest definiowana jako „spread”.
Im mniejszy jest spread inwestora, tym szybciej staje się on dodatni w transakcjach CFD. Jeśli chodzi o kontrakt na różnice kursowe, istnieją rachunki handlowe CFD, które nie mają prowizji za wejście i wyjście z transakcji. W tym scenariuszu przez cały dzień w transakcjach tych liczy się tylko spread.
W przypadku, gdy pozycja CFD inwestora pozostaje otwarta z jednego dnia na drugi, opłata swap interweniuje, aby utrzymać ją otwartą w nocy.
Wyjątki od powyższej operacji to kontrakty CFD, które nie są rozliczane na spread. Alternatywnie, ceny kupna i sprzedaży są zgodne z kosztem podstawowych aktywów, a opłata za otwarcie pozycji kapitału własnego CFD jest zlecana. Prowizje od spekulacji cenami akcji poprzez kontrakty na różnice są zbliżone do kosztów handlu fizycznymi akcjami.
2. Wielkość handlu: Kontrakty na różnice są sprzedawane w formie lotów, kontraktów standardowych. Łączna kwota CFD stanowi podstawę aktywów podstawowych i często odpowiada wielkości, przy której jest ona przedmiotem obrotu w bieżącym ciągu.
Złoto jest przedmiotem obrotu na giełdzie towarowej, na przykład do 100 uncji trojańskich na partię. W związku z tym, złoty CFD jest również wymieniany na 100 uncji trojańskich na kontrakt. Dla kapitałowych kontraktów CFD, jeden kontrakt jest równy jednej akcji.
3. Okres posiadania: Warto zauważyć, że większość transakcji CFD jest wolna od stałych dat ważności. Handel zostaje zamknięty poprzez zlokalizowanie go w kierunku przeciwnym do wybranego do otwarcia. Jeśli przedsiębiorca kupuje 100 kontraktów na srebro, musi sprzedać 100 kontraktów na srebro, aby zamknąć pozycję.
Jeśli inwestor pozostawia otwartą pozycję CFD po upływie dnia handlowego (około 23.00), to oprócz kilku wyjątków zapłaci za nocne koszty finansowania. Opłata ta wpływa na koszt środków, które zostały ostatecznie pożyczone w celu zajęcia pozycji lewarowanej.
4. Zysk i strata: P&L CFD CFD Pozycja długa
P lub L = ilość kontraktów * Kurs każdego kontraktu * (cena wyjścia – cena wejścia)
CFD P&L Pozycja krótka
P lub L CFD = ilość kontraktów * Kurs każdego kontraktu * (cena wejścia – cena wyjścia)
Aby dokonać pełnego obliczenia straty lub zysku z transakcji, konieczne jest usunięcie wszelkich opłat, prowizji lub opłat za wstrzymanie strat, które zostały zastosowane.