1. Określenie W przypadku transakcji różnicowej między dwiema stronami zawierana jest umowa kupna lub sprzedaży instrumentu bazowego, ale nie powinno dojść do faktycznego dostarczenia instrumentu bazowego. Co więcej, należy zapłacić różnicę między ceną rozliczeniową instrumentu bazowego w momencie zawarcia transakcji a ceną rozliczeniową instrumentu bazowego w momencie zamknięcia (rozwiązanie transakcji).
Poprzez zamknięcie transakcji następuje wycofanie pozycji z rynku i zakończenie spekulacji. Spekuluje się na temat zmiany ceny instrumentu bazowego. Instrument bazowy nie zostanie dostarczony po transakcji, więc nastąpi tylko rozliczenie w środkach pieniężnych. W takiej transakcji można brać udział po stronie kupującego lub sprzedającego.
Termin „Contracts for Difference” (CFD) oznacza transakcję różnicową, która odnosi się do instrumentu bazowego. Przedstawiają one instrumenty pochodne, które odzwierciedlają prawie 1:1 wzrost kursu instrumentu bazowego. Spekulacje w obszarze dewiz (FX) mogą być przeprowadzane za pomocą kontraktów CFD na dewizach lub poprzez bezpośrednie transakcje dewizowe (rynek kasowy FX) bądź transakcje FX. Poniżej wymienione terminy takie jak „dewizy”, „Forex”, „FX” i „CFD (na dewizach)” są stosowane zamiennie. Do instrumentów bazowych dla kontraktów CFD zalicza się:
• akcje (np. BASF, Google itp.)
• indeksy (np. DAX, S&P 500, Dow Jones itp.)
• surowce (np. złoto, srebro, ropa itp.)
• rynek stóp procentowych (np. Bund Future, US-Bonds itp.)
• dewizy (np. EUR/USD, EUR/JPY, AUD/CAD, bitcoin itp.)
Uwaga: w przypadku danej Instytucji prowadzącej rachunek mogą nie być dostępne wszystkie wymienione instrumenty bazowe.
Kontrakty CFD i transakcje FX oferują możliwość spekulacji odnośnie rosnącego lub spadającego kursu ewentualnie ceny. Pozycję ukierunkowaną na wzrost cen określa się mianem pozycji długiej. Spekulację ukierunkowaną na spadek cen określa się mianem pozycji krótkiej.
2. Transakcje CFD i FX jako indywidualne porozumienie („over the counter”) Transakcje CFD z reguły nie są dokonywane na centralnej giełdzie, lecz poza rynkiem giełdowym. Transakcje pozagiełdowe są również nazywane transakcjami OTC („over the counter”). Instytucja prowadząca rachunek oferuje transakcje CFD i FX na zasadzie OTC. Oznacza to, że w przypadku transakcji CFD i FX chodzi o indywidualne porozumienie między klientem a Instytucją prowadzącą rachunek jako emitentem. Instytucja prowadząca rachunek względnie emitent określają również cenę transakcyjną.
Transakcje CFD i FX nie są ustandaryzowane. Stroną umowy klienta jest Instytucja prowadząca rachunek. Tak więc, jeśli klient zawiera transakcję CFD lub FX, nie chodzi o inwestycję prowadzoną na giełdzie, pomimo odniesienia do notowanego na giełdzie instrumentu bazowego. Instrumenty bazowe kontraktów CFD niekoniecznie muszą być instrumentami notowanymi na giełdzie, dlatego też kontrakty CFD mogą być również przedmiotem obrotu na indeksach giełdowych lub walutach.